Book Review - ကၽြန္မ၏သစ္ပင္

ဂ်ဴး
ကၽြန္မ၏ သစ္ပင္

စာမူခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ - ၆၇၇/၉၆(၁၁)

မ်က္ႏွာဖံုးခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ - ၆၅၅/၉၆(၁၁)
မ်က္ႏွာဖံုးပန္းခ်ီ - ပိုပို

ပံုမွန္အားျဖင့္ စာေရးဆရာမဂ်ဴးေရးေသာ စာအုပ္မ်ားကို ဖတ္ေလ့ဖတ္ထ မရွိလွပါ။ လြန္ခဲ့ေသာစာအုပ္ (ေစာင့္ေနမယ္လို႕ မေျပာလိုက္ဘူး) ဆိုေသာ ၀တၳဳမွစတင္ကာ စာေရးဆရာမဂ်ဴး၏ စာအုပ္မ်ားကို တခုတ္တရလိုက္လံဖတ္ရွဳမိသည္။ ေခတ္ႏွင့္ စနစ္၊ လူငယ္သဘာ၀ႏွင့္ ဘ၀အေျခအေန၊ ဘ၀အဆင့္အတန္း အနိမ့္အျမင့္၊ ပညာ၏ အမႊန္းကို ဂ်ဴး၏၀တၳဳေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတြင့္ ေတြ႕ရသည္။

ယခုဖတ္ရေသာစာအုပ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳက္ေသာစာအုပ္တစ္အုပ္ ျဖစ္သည္။ ဂီတေလာကို အေျခတည္ကာ ဇာတ္လမ္းကိုေရးသားထားသည္။ မိဘႏွင့္ သားသမီးၾကား ဆက္ဆံေရးကို ေရးသားထားသည္မွာ ေခတ္ကာလ၏ အရိပ္ထင္ဟပ္ေနသည္။ သို႕ေသာ္ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြ ကဲလြန္းသြားသည္။ ဆယ္ေက်ာ္သက္ သားတစ္ေယာက္ ဖခင္ကိုေျပာေသာ ျပစ္တင္စြတ္စြဲခ်က္သည္ ျပင္းထန္လြန္းလွသည္ဟု သံုးသပ္မိသည္။

ေရာ့ခ္ဂီတကို အရူးအမူးျဖစ္ေသာ၊ “အုပ္စိုး” (ဇာတ္ေကာင္)ႏွင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၏ တီး၀ိုင္းအေၾကာင္း ေရးသည္။ မႏၱေလးကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံထားကာ ေရးသားေသာ ဇာတ္လမ္းျဖစ္သည္။ ပညာမဲ့တစ္ေယာက္အတြက္ ေငြရွာရခက္ပံုကို ထင္းကနဲျမင္ေအာင္ ျပထားသည္။ ဒီဘက္ေခတ္ ႏိုင္ငံျခားဘာသာစကား၊ အထူးသျဖင့္ အဂၤလိပ္ဘာသာစကား အေရးပါပံုကို ဖြဲ႕ျပသည္။ မိတဆိုးသား ဇာတ္ေကာင္သည္ မိဘအိမ္မွ ေျခစံုကန္ထြက္ကာ ဖခင္က စာအုပ္အေဟာင္း ေရာင္း/၀ယ္ကာ ေကၽြးေမြးေစာင့္ေရွာက္လာသည္ကို ေႏွာင္းႀကိဳးအထင္ ရုန္းထြက္၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေအာက္က်ေနာက္က်ခံ အလုပ္လုပ္ရင္း ကံတစ္ခ်က္ဟု ေျပာ၍ရႏိုင္မည္႕ “ေဒၚနီနီေဇာ္”ျဖင့္ေတြ႕ဆံုၿပီး တဆင့္ၿပီးတဆင့္ မိမိျဖစ္ခ်င္ေသာ အေျခအေနျဖစ္လာသည္ကို ေရးသည္။

ဂီတအေၾကာင္းကို အသားေပး ေရးသားထားသည္မ်ား ပါ၀င္ေနသည္။ Copy ႏွင့္ Owntune အေၾကာင္းကို ၀တၴဳ၏ေလးငါးေနရာေလာက္တြင္ ေရးသားသည္ကို သတိထားမိသည္။ စာေရးဆရာမဂ်ဴး ဖန္တီးေသာဇာတ္ေကာင္သည္ Copy ကို မတတ္သာ၍ လက္ခံသီဆိုေနရပံု ေပၚေအာင္ေရးထားသည္။ Owntune ကို အားသန္သန္ဖန္တီးဖို႕အတြက္ မီးေမာင္းထိုးျပသည္။

ကံဆိုေသာအရာမွာ လုပ္ယူ၍ရေသာအရာတစ္ခုအျဖစ္ ေျပာသြားေသာ စကားလံုးကို သေဘာက်မိသည္။ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္၏ မာနလား မဟာပုရိသ ၀ါဒလား ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ရင္ထဲတြင္ ထားရွိပံုကို ေရးသည္။ အခ်စ္ဆိုသည္႕ အရာသည္ တစ္ခါ တစ္ခါ မျမင္လိုက္ရ သတိမထားမိလိုက္သလို ျဖစ္ေနတတ္သည္။ ရင္ဘတ္ဆီသို႕ ငံု႕ၾကည္႕ဆင္ျခင္လိုက္ရာတြင္ ကိုယ္ထင္သည္ႏွင့္ ျဖစ္ေပၚေနသည္႕အရာ လြဲေနျပန္သည္ကို ေတြ႕ရသည္။

စာမ်က္ႏွာ ၅၁၉ မ်က္ႏွာပါ၀င္သည္။ ၁၉၉၇ ေဖေဖာ္၀ါရီမွာ ပထမအႀကိမ္ ပံုႏွိပ္ထုတ္ေ၀သည္။

Credit to Ko ThaKhinGyi to borrow book for me.