Alienation
နံပါတ္တစ္ အခ်က္...။ အလုပ္သမား အလုပ္လုပ္ကိုင္မွုပုံစံ ျခားနားသြားတယ္..။ ပံုုမွန္အေနနဲ႕ လူက ကိုယ့္သေဘာနဲ႕ကိုယ္ ဖန္တီးလိုစိတ္ရွိတယ္..။ တီထြင္လိုစိတ္ရွိတယ္..။ အရင္းရွင္စနစ္မွာ အလုပ္သမားေတြကို အဲလို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္သလို ျဖစ္သြားတယ္..။ စီးပြားေရး ပညာရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္တဲ့ အဒမ္စမစ္ ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ division of labour ဆိုတဲ့ စနစ္ပါ..။ ပစၥည္းတစ္ခု ထုတ္လုပ္ဖို႕ အဆင့္ခြဲေပါင္းမ်ားစြာ ခြဲလိုက္တယ္..။ အဲဒီခြဲလိုက္တဲ့ အဆင့္ငယ္ကေလးေတြကို ၀န္ထမ္းေတြ အားလံုး စုၿပံဳၿပီး လုပ္ရတယ္..။ အဲဒီ၀န္ထမ္းေတြဟာ လြယ္ကူတဲ့ အဆင့္ကေလးကိုပဲ ထပ္တလဲလဲ လုပ္ေနရတဲ့အတြက္ သူတို႕ရဲ႕ ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းေတြ ပိတ္ပင္လိုက္သလို ျဖစ္သြားပါတယ္..။ အဲဒီမွာ လူ႕ရဲ႕ဖန္တီးႏိုင္စြမ္းေတြလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္..။ အလုပ္လုပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဘ၀နဲ႕ ကင္းျပတ္သြားၿပီးေတာ့ အလုပ္ၿပီးေတာ့မွ ကိုယ့္ဘ၀ကို စ ရရသလို ျဖစ္ေနပါတယ္..။
နံပါတ္၂ အခ်က္က အလုပ္သမားက ကိုယ္ထုတ္လုပ္လိုက္တ့ဲ ပစၥည္းနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ဂုဏ္ယူေနရတာမ်ိဳး မရွိရွာဘူး..။ လက္မွုပညာရွင္တစ္ေယာက္က ကိုယ္ဖန္တီးထားတဲ့ လက္မွုပစၥည္းကေလးကိုၾကည္႕ၿပီး ပီတိျဖစ္ႏိုင္ေသးတယ္..။ အရင္းရွင္စနစ္ေအာက္က စက္ရံုအလုပ္သမားေတြအတြက္ ကိုယ္တစ္စိတ္တစ္ပိုင္း (အပိုင္းငယ္ကေလးျဖစ္တဲ့ နပ္ၾကပ္တာပဲျဖစ္ျဖစ္) ပါ၀င္ဖန္တီးလိုက္ရတဲ့ အလုပ္တစ္ခုအေပၚမွာ ဂုဏ္ယူရတာမ်ိဳး ရွိမွာမဟုတ္ဘူး..။ ေနာက္တစ္ခ်က္က အရင္းရွင္စနစ္က ပစၥည္းတစ္ခုကို ကုန္က်စရိတ္အနည္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ထုတ္ရတယ္..။ အနည္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လည္း အၿမဲအားထုတ္ေနရတယ္..။ သက္သာေအာင္ လုပ္မွာက နည္းလမ္းတစ္ခုပဲ ရွိတယ္..။ ၿပီးစလြယ္လုပ္.. ဒါမွမဟုတ္ ခို ကပ္တဲ့နည္းပဲ..။ အဲဒီမွာ အရည္အေသြးက်လာမယ္..။ ကိုယ္ပူးေပါင္း ပါ၀င္လိုက္ရတဲ့ ပစၥည္းတစ္ခုက အရည္အေသြးညံ႕တယ္ဆိုရင္.. အဲဒီသူတစ္ေယာက္ဟာ အဲဒီပစၥည္းအေပၚမွာ ဂုဏ္ယူႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး..။ အဲဒီမွာ အလုပ္သမားဟာ သူထုတ္လုပ္တဲ့ ပစၥည္းအေပၚ သံေယာဇဥ္ကင္းျပတ္လာမယ္..။
နံပါတ္သံုးအခ်က္..။ အလုပ္သမားဟာ အလုပ္ေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကိဳးစား ႀကိဳးစား သူလုပ္တဲ့အလုပ္ဟာ အလုပ္ရွင္အတြက္.. သူထုတ္လိုက္တဲ့ပစၥည္းဟာ အလုပ္ရွင္အတြက္.. အဲဒီပစၥည္းကိုေရာင္းခ်ျခင္းရဲ႕ အျမတ္ဟာ အလုပ္ရွင္အတြက္ပဲ..။ သူဘယ္ေလာက္ ပင္ပင္ပန္းပန္း ႀကိဳးႀကိဳးစားစားလုပ္လုပ္ အလုပ္လုပ္ခ ဒီေလာက္ပဲ..။ သူ႕ဘ၀ ဘယ္ေလာက္မွ တိုးမလာဘူး..။ သူဘယ္ေလာက္ပဲလုပ္လုပ္ ဘယ္ေလာက္ပဲႀကိဳးစားႀကိဳးစား အလုပ္သမားနဲ႕ အလုပ္ရွင္နဲ႕ၾကား ဘ၀ဟာ ကြာျခားသည္ထက္ ကြာျခားလာတာပဲ..။ အဲဒီလိုျဖစ္ရတာဟာ ကုန္ထုတ္လုပ္မွု (means of production) ကို အရင္ရွင္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့အတြက္ေၾကာင့္လို႕ မာ့က္စ္က ရွဳျမင္ပါတယ္..။ အလုပ္သမားဟာ ေငြရဖို႕ အသက္ရွင္ဖို႕အတြက္ အလုပ္လုပ္ရတယ္..။ အရင္းရွင္ကေတာ့ ေငြပိုင္ရွင္ျဖစ္တယ္..။ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း မလုပ္ဘဲနဲ႕လည္း ေနထိုင္စားေသာက္ႏိုင္တယ္..။ ဒီေတာ့ အလုပ္သမားဟာ အလုပ္ရွင္ကို တပန္းရွံဳးတဲ့ အေနအထားကေန ဆက္ဆံရတယ္..။
နံပါတ္ေလး အခ်က္..။ အလုပ္သမားရဲ႕ ကိုယ္စြမ္းဥာဏ္စြမး္ဟာ အလုပ္ရွင္ပဲ ပိုင္တဲ့ဘ၀ကို ေရာက္ေနတယ္..။ ကိုယ့္စြမ္းအားကို ကိုယ္မပိုင္ဘူးဆိုတဲ့အေျခအေနမွာ အလုပ္သမားက ကိုယ့္ဘ၀ကေန ကင္းကြာလာတယ္..။ လြပ္လပ္တယ္ဆိုတာလည္း မရွိေတာ့ဘူး..။ တစ္ဆက္တည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုကိုယ္ေလးစားတန္ဘိုးထားမွုလည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္..။ တစ္နည္းေျပာရရင္ အလုပ္အကိုင္ဆိုတာ အလုပ္သမားအတြက္ ကၽြန္ခံရျခင္းတစ္မ်ိဳး ျဖစ္ေနတယ္လို႕ သူက ရွဳ႕ျမင္တယ္..။
posted by BaganNat at 1:08 AM
0 Comments:
Post a Comment
<< Home